Een straight to the point, geen gelul whisky cocktail waarvan je er niet te veel moet drinken als je de volgende dag nog shit te doen hebt.
Het drankje heeft nog duidelijk het smaakprofiel van een whisky, maar dan met eerst een frisje, dan een bittertje, dan wat rook, leer, tabak en tot slot wat honing, vanille en de complexiteit van de bitters. Niet te snel drinken, zo tussen de pils- en de rodewijn temperatuur is ie op zijn lekkerst.
Oh ja, ik noem het de Heart full of napalm, want als je er hier genoeg van drinkt, dan word je vanzelf een street walking cheetah.
Tip: niet besparen op de Mezcal die wil je wel proeven (en vooral ook ruiken).
Ingrediënten
1 deel duurdere, rokerige Mezcal (ik had Tribute)
3 (goedkopere) mildere whiskey (ik had Tullamore Dew)
1 deel drambuie
2 splashes angustura bitters
half deeltje limoensap
ijsblokjes
eventueel een sinasappel schil
Bereidingswijze
Zet een tumbler gevuld met een blokje ijs en water in het vriesvak.
Mix de drank.
Neem de tumbler uit de vriezer, en gooi het water en het ijs weg.
Doe ijs bij je cocktail en schud 10 seconden. Schenk het in de tumbler na dubbel zeven.
Eventueel de sinasappelschil uitdrukken en in het glas doen als garnering.
Variatieideetjes.
Als je dit drankje zoeter wil, kun je wat suikersiroop of zelfs gembersiroop toevoegen, maar mijn advies is om daar zuinig mee te zijn omdat je de mezcal ook wil proeven. Je kunt ook wat meer Drambuie toevoegen natuurlijk, maar er zit al aardig wat alcohol in deze bad boy dus misschien wil je morgen ook nog wat aan je dag hebben.
Als je het al iets te zoet vindt, dan kun je een tikkie meer sap toevoegen en/of wat langer schudden. Pas met langer schudden wel op: dit is een spirit forward sipping cocktail die je niet te veel wil aanlengen. Althans: ik niet.
Een ander idee is om de helft of een kwartje van de Drambuie te vervangen voor een triple sec zoals Cointreau maar wees ook daar weer voorzichtig mee omdat je vooral de mezcalrook niet wil kwijtraken in de sinasappel.
