Mensen zijn gewoontedieren. Ze handelen veel zaakjes af op routine, in vaste sequenties. Vaak is daar een goede reden voor: de vaste patronen zijn niet voor niets ingesleten. Toch kunnen deze gewoontes je ook flink dwarszitten omdat niet alle situaties hetzelfde zijn en soms gewoon een andere aanpak behoeven. Dit schaakprobleem is daar een prima voorbeeld van.
Wit aan zet en wint.
De schoonheid in deze compositie zit ‘m in het principe dat we buiten onze logic bubble moeten kruipen. Wit lijkt deze partij eenvoudig te gaan winnen: de a pion is een stapje verwijdert van promotie, en als wit eenmaal een koningin heeft, dan zal de rest van de partij een eitje worden. Of toch niet?
Nee, zo simpel is het niet. Nadat de pion een dame is geworden, heeft zwart maar 1 legale zet, namelijk d3, en wat wit daarna ook speelt, zwart heeft altijd pat. Wit heeft een groot probleem: wit kan een dame maken, maar daarna kan er geen mat mee worden geforceerd. Wat moet wit doen?
Oplossing:
Okay, wat leren we van deze compositie? Nou, ik leer ervan dat je bij schaken, zoals bij zo veel andere situaties, moet proberen om niet te snel je gewoonte te spelen. Een pion promoveer je meestal tot een dame, maar dat is dit geval dus niet winnend en lijdt tot het verlies van een half punt. Als je buiten je logic bubble durft te denken, pas dan ben je in staat om problemen op een elegante manier aan te pakken.
